Pensjonat Sosnówka

Kontynuacja losów bohaterki jako właścicielki pensjonatu. Anna opisana jest jako osoba, która wydobywa z ludzi życzliwość i dobro, a świat wokół niej jest sielski, wręcz utopijny. Nie znajduję w tej bajce nic porywającego, a styl literacki i wysilony dowcip w dialogach, rażą mnie.

Kontynuacja losów bohaterki jako właścicielki pensjonatu. Anna opisana jest jako osoba, która wydobywa z ludzi życzliwość i dobro, a świat wokół niej jest sielski, wręcz utopijny. Nie znajduję w tej bajce nic porywającego, a styl literacki i wysilony dowcip w dialogach, rażą mnie.

Lekka, sympatyczna lektura. Aż chce się sięgnąć po następny tom.

Lekka, sympatyczna lektura. Aż chce się sięgnąć po następny tom.

Anna rozkręca interes. A przy tym pozyskuje nowych przyjaciół i mieszkańców pensjonatu. Staje się także doskonałą partnerką i mamą dla małego Florka.
Wszyscy wiodą spokojne, przyjemne życie, które tylko od czasu do czasu płata niegroźnego figla.
To rzeczywiście miejsce, w którym czas płynie wolniej i jakby przyjemniej...

Anna rozkręca interes. A przy tym pozyskuje nowych przyjaciół i mieszkańców pensjonatu. Staje się także doskonałą partnerką i mamą dla małego Florka.
Wszyscy wiodą spokojne, przyjemne życie, które tylko od czasu do czasu płata niegroźnego figla.
To rzeczywiście miejsce, w którym czas płynie wolniej i jakby przyjemniej...

"Pensjonat Sosnówka" to druga część "Sosnowego dziedzictwa". Anna Towiańska w odziedziczonym i wyremontowanym dworku na Mazurach postanawia otworzyć pensjonat dla wędkarzy i grzybiarzy. Razem z niezastąpioną panią Irenką tworzą cudowny, ciepły dom dla przyjaciół i nieznajomych. Do serca Anny wkradnie się także uczucie w postaci Jacka i jego synka Florka, którzy planują wspólną przyszłość. Niestety nie wszystko jest takie proste na jakie wygląda. Przeszłość lubi wracać w najmniej odpowiednim momencie...

"Pensjonat Sosnówka" to druga część "Sosnowego dziedzictwa". Anna Towiańska w odziedziczonym i wyremontowanym dworku na Mazurach postanawia otworzyć pensjonat dla wędkarzy i grzybiarzy. Razem z niezastąpioną panią Irenką tworzą cudowny, ciepły dom dla przyjaciół i nieznajomych. Do serca Anny wkradnie się także uczucie w postaci Jacka i jego synka Florka, którzy planują...

Rosołek. Ledwie ciepły, że smętnie kołyszącą się, wczorajszą gałązką pietruszki. Niby takie swojskie, takie babcine jedzonko a serio apetyt odchodzi po kilku wymuszonych w siebie łyżkach.
Kolejny raz sięgam po kulinarne porównania (od zawodu chyba w życiu nie odejdę 😁).I tak samo " smakują mi " wszystkie części Sosnówki. Zabrakło iskry, pazura, choćby odrobinę mocniejszej kreski.

Rosołek. Ledwie ciepły, że smętnie kołyszącą się, wczorajszą gałązką pietruszki. Niby takie swojskie, takie babcine jedzonko a serio apetyt odchodzi po kilku wymuszonych w siebie łyżkach.
Kolejny raz sięgam po kulinarne porównania (od zawodu chyba w życiu nie odejdę 😁).I tak samo " smakują mi " wszystkie części Sosnówki. Zabrakło iskry, pazura, choćby odrobinę mocniejszej...

Przyjemnie czytająca się kontynuacja opowieści "Sosnówka",w której główną bohaterką jest dziedziczka pensjonatu o owej nazwie,który odzyskała po wielu latach.Lekka ,przyjemna w sam raz na jesienne dni.Autorka mało znana ,ale warto sięgnąć po książki Pani Marii.Ciekawa jestem kontynuacji.

Przyjemnie czytająca się kontynuacja opowieści "Sosnówka",w której główną bohaterką jest dziedziczka pensjonatu o owej nazwie,który odzyskała po wielu latach.Lekka ,przyjemna w sam raz na jesienne dni.Autorka mało znana ,ale warto sięgnąć po książki Pani Marii.Ciekawa jestem kontynuacji.

Słodko, słodziutko i przewidywalnie. Jak oni ze sobą rozmawiają! Z dzióbków dosłownie sobie jedzą 😊 Taka ilość niezbyt pochlebnych ocen powinna mnie ostrzec. Uparłam się na audiobooka, ale przy tym tekście nie da się nawet szafy uporzadkować! W dodatku lektorka czyta go bardzo przesłodzonym głosem, od czasu do czasu podkreślając sztucznie ą i ę na końcu słowa. Masakra! Długie rozdziały, nie podzielone na krótsze pozycje, uniemożliwiają przerwanie słuchania w razie potrzeby i szybki powrót do tekstu. Po 18-tym rozdziale z 41 poddałam się –główna bohaterka płacze, bo jej suczka rodzi (bezproblemowo!) szczeniaki. Może jeszcze kiedyś do tego audiobooka wrócę. Ale narazie dam sobie spokój, bo uśpi mnie zanim dokończę tę szafę.

Słodko, słodziutko i przewidywalnie. Jak oni ze sobą rozmawiają! Z dzióbków dosłownie sobie jedzą 😊 Taka ilość niezbyt pochlebnych ocen powinna mnie ostrzec. Uparłam się na audiobooka, ale przy tym tekście nie da się nawet szafy uporzadkować! W dodatku lektorka czyta go bardzo przesłodzonym głosem, od czasu do czasu podkreślając sztucznie ą i ę na końcu słowa. Masakra!...

Ciąg dalszy losów Ani , Jacka , Florka i innych , których Anna zaprzyjaźniła się i pokochała jak rodzinę .
Postanowiła z pięknego pałacu zrobić Pensjonat , którego otaczają drzewa sosnowe , jezioro i piękny las . Nie brakuje również zwierzątek , których przybywa . Szyszka , która została jej skarbem , Grejka- Kotka i oczywiście dziecko które nosi w serduszku . Także wszystko się układa jak należy .

Ciąg dalszy losów Ani , Jacka , Florka i innych , których Anna zaprzyjaźniła się i pokochała jak rodzinę .
Postanowiła z pięknego pałacu zrobić Pensjonat , którego otaczają drzewa sosnowe , jezioro i piękny las . Nie brakuje również zwierzątek , których przybywa . Szyszka , która została jej skarbem , Grejka- Kotka i oczywiście dziecko które nosi w serduszku . Także...

Echhh, no tego się nie spodziewałam!
Pierwsza część Sosnówki mnie zauroczyła, otuliła ciepłem, optymizmem i ciekawością. To był taki miły balsam dla duszy.
Natomiast kontynuacja, czyli Pensjonat Sosnówka powaliła mnie nudą, pomieszaniem, poplątaniem i nieścisłością fabuły oraz powtarzaniem kto i dlaczego ma przyjechać do pensjonatu, nawet pomimo tego, że było już o tym kartkę wcześniej, dwie kartki wcześniej, pięć kartek wcześniej, osiem kartek wcześniej...a dla przypomnienia dodane jeszcze dwie kartki później.

Niektórzy twierdzą, że ta książka jest za słodka. Ja bym powiedziała, że jest za bardzo wyidealizowana. Wszyscy się kochają, problemy rozwiązują się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, pieski i kotki bez problemu znajdują swój nowy dom, miejscowi gangsterzy robią się potulni jak baranki etc etc. Mnie to wszystko jakoś szczególnie nie przeszkadzało. W dużej mierze dlatego, że miałam ochotę na takiego typu literaturę i czytałam wiele innych książek, które były bardziej rażąco „słodkie”.

Echhh, no tego się nie spodziewałam!
Pierwsza część Sosnówki mnie zauroczyła, otuliła ciepłem, optymizmem i ciekawością. To był taki miły balsam dla duszy.
Natomiast kontynuacja, czyli Pensjonat Sosnówka powaliła mnie nudą, pomieszaniem, poplątaniem i nieścisłością fabuły oraz powtarzaniem kto i dlaczego ma przyjechać do pensjonatu, nawet pomimo tego, że było już o tym...

Książka faktycznie pozytywna i do przesady optymistyczna. Na początku fajnie się to czytało, bo jednak każdy marzy o tym by było dobrze i by los ludziom i zwierzakom sprzyjał, ale wraz z kolejnym rozdziałem coraz bardziej denerwująca. Nie dokończony wątek z Florkiem i Wiolą, bzdury na temat "wszystko z moją ciążą jest super" (po poronieniu i w wieku 36 lat bez badań prenatalnych żaden lekarz nie powie że jest ok a tu wystarczyły badania krwi, i na dodatek dziecko w 4 miesiącu na USG było kreseczkami i punkcikami-że to bzdura, to nawet w podstawówce uczą na biologii bo dziecko ma z 7 cm). I ta reklama pisarki Samozwaniec. Wspomnienie na początku spoko, nawet mnie zainteresowała i pomyślałam, że może zerknę, ale peany na jej cześć na kolejnych stronach obrzydziły mi ją do reszty. Nasuwa się pytanie, czy jest aż tak kiepska, że potrzebuje takiej agitacji?

Książka faktycznie pozytywna i do przesady optymistyczna. Na początku fajnie się to czytało, bo jednak każdy marzy o tym by było dobrze i by los ludziom i zwierzakom sprzyjał, ale wraz z kolejnym rozdziałem coraz bardziej denerwująca. Nie dokończony wątek z Florkiem i Wiolą, bzdury na temat "wszystko z moją ciążą jest super" (po poronieniu i w wieku 36 lat bez badań...